Frozen

Ze was gaan lopen naar een random plek, en in het noorden uitgekomen. Er was een sneeuwstorm opgedoken, dus was Ara de eerste beste grot in gevlucht. De ingang was vrij smal, maar ze was er moeiteloos doorheen gekomen. Eenmaal in de grot zelf gekomen, had het meisje ontdekt dat er een heel gangenstelsel liep. Ze had besloten om op verkenning te gaan, maar was misschien iets te ver de grot in gelopen.

En nou was Ara tot de conclusie gekomen dat ze de weg terug niet meer wist. Na wat vloeken besloot ze de doorgang te kiezen waardoor ze in deze ruimte was gekomen. En die daarvoor. Toen ze echter de vierde gang moest kiezen was ze vergeten welke haar naar buiten zou leiden. Ara liep een random gang in, welke bleek te zijn ingestort. Ze zuchtte, besloot om te gaan zitten zodat ze zich beter kon concentreren. Ara nam plaats op de ijskoude stenen en klemde haar kaken op elkaar. "Ik ga níét doodvriezen in een of ander stom grotje," Snauwde ze tegen niemand bijzonders.

~Eerste post voor Anouk aka Lorae

Kleine, witte wolkjes verlieten de mond van het meisje elke keer dat ze uitademde. Het was zeker koud te noemen in de grot en dat was maar goed ook. Anders zou het geen nuttige kou training zijn. Ze moest overal op voorbereid zin, dus ook op extreme kou. Het was echter wel goed dat ze een lange broek aan had gedaan en een jasje met lange mouwen. Op zich voelde het wel raar aangezien ze de laatste tijd enkel korte mouwen en broekjes had gedraven. Het moest er voor nu maar mee door. Bij elke stap die ze zette tikte de drie kleine fakkels tegen haar rug. Ze had die aan haar speer gebonden die, natuurlijk, ook op haar rug zat. Hoe lang ze al in de grot was of waar de uitgang was wist ze inmiddels niet meer. Wel had ze hint achtergelaten in de grote ruimtes met meerdere gangen. Om te voorkomen dat ze de verkeerde gang keer op keer in zou lopen had ze bij de juiste gangen een kruisje gekerft in het ijs van de wand. Dat was de enige manier om de weg snel terug te vinden. Ze was namelijk niet van plan om veel in de grot te overnachten. "Ik ga níét doodvriezen in een of ander stom grotje," klonk plotseling een snauwende stem. Het leek van de gang een stukje verderop in de wand naast haar te komen. Binnen enkele stappen stond Lorae voor de ingang van de gang. Er in zat een meisje op een van de ijsblokken die van het ingestorte stuk kwamen. "Dan zou ik niet stil gaan zitten," zei de blondine op een rustige toon tegen het meisje. Gaan zitten op het ijs was wel een van de domste dingen die je kon doen. Daardoor koelde je lichaam alleen maar sneller af en werd de kans op doodvriezen stukken groter.

Ara schrok toen ze iemand hoorde lopen. Een meisje met blonde, korte haren kwam aangelopen. "Dan zou ik niet stil gaan zitten," Reageerde ze. "Ik moet nadenken," Bij deze woorden ging er een rilling door haar ruggengraat. Ze stond op, deels om op te warmen, deels voor bescherming. Ze bekeek het meisje even goed. Het was Lor.. Lora? Ze kende haar niet zo goed, maar had al wel een indruk van de Wizard. Die indruk was niet heel goed.

Ergens leek het er niet op dat het meisje zo blij was met haar bezoek. Het was ook wel iets ongewoons om iemand in de grot tegen te komen. Het was een gigantisch gangenstelsel en niet echt een plaats om zomaar even heen te gaan. "Ik moet nadenken," zei de blondine. Waarom je naar deze grot zou gaan om na te denken was Lorae maar wat onduidelijk. Echter stond het meisje binnen enkele secondes toch op. Het liefst zou de Wizard gewoon weer weglopen en de ander haar gang laten gaan. Enkel omdat het tegen het hele idee van Oriana was deed ze het niet. "Waarom ga je dat dan in een grot doen?" Vroeg de blondine om het gesprek maar een beetje op gang te houden. Veel andere dingen vielen er dan ook weer niet te zeggen of vragen.

"Waarom ga je dat dan in een grot doen?" Kreeg ze als reactie. Shit. Nou moest ze vertellen dat ze verdwaald was. Maar dan zou ze zwakte tonen. Dan zou Lora daar of misbruik van maken, of haar als een klein kind de hele grot door slepen. Waarschijnlijk zou ze het dan doorvertellen en was haar reputatie, die tot nu toe vrij acceptabel was, helemaal naar de haaien zijn. Niet dat ze zichzelf niet kon redden, maar het kon nog van pas komen.
Ara haalde haar schouders op. "Het is hier rustig,"
Ze besefte dat het meisje minderjarig moest zijn. Wat zou een jong meisje in een ijsgrot moeten? En hoe zou ze haar weg erdoorheen vinden. "Wat doe jíj hier?"

De blondine haalde haar schouders op, wat een geweldig antwoord. "Het is hier rustig," vervolgde ze. Rustig was het er zeker maar dat was het op zo vreselijk veel andere plaatsen ook. Waarom de blondine dan deze plaats had gekozen om te gaan denken was niet heel duidelijk of logisch. "Wat doe jíj hier?" Werd haar vraag weer terug gesteld. "Training," antwoordde Lorae wat kortaf. Dat ene woord was eigenlijk gewoon de hele reden dat ze zich in de grot bevond. Waarom meer zeggen dan zou moeten?

"Training,"
"Pffft, nou succes ermee he," Monsters zou ze hier waarschijnlijk niet veel vinden. De omgeving was te koud, de ingang te smal, de vloer te glad ende gangen te open. Deze plek was de nachtmerrie van elke demoon, en ook van een hoop dieren en mensen. Inclusief de grote, dappere Aralyn die verdwaalde in een fucking grotje. "Ik ga wel mee, dat kan ook helpen met je training," Zei ze na een korte stilte. Want ja, toegeven dat ze verdwaald was, was niet erg slim. Met zijn tweeën had je langere kans op overleven en misschien wist ze wel gewoon de weg terug.

"Pffft, nou succes ermee he," kwam er van het meisje als reactie op haar antwoord. Lorae besloot er maar niet meer op te reageren, ze had geen zin in dat onbenullige geruzie. "Ik ga wel mee, dat kan ook helpen met je training," vervolgde het meisje. De blondine trok haar wenkbrauw op. Eerst deed ze zo bot en afstandelijk en nu wilde ze ineens mee en haar helpen? Niet bepaald logisch. Bovendien kon ze waarschijnlijk niet eens helpen met haar training. Hoe zou ze dat überhaupt kunnen doen. "En hoe ben je dan van plan om dat te doen?" Vroeg Lorae aan de ander waarvan ze de naam niet eens wist. Of eigenlijk behoefte had om die te weten te komen.

Lora trok een wenkbrouw op. "En hoe ben je dan van plan om dat te doen?"
Oh shit... Ze was een paar seconden stil en haalde toen nonchalant haar schouders op. "Nou, je kan ooit in situaties terecht komen dat je niet in je eentje bent, en dan is het goed om je aan te kunnen passen aan de ander," Wijze woorden van iemand die ze niet opvolgde. Toch was Ara behoorlijk tevreden met haar antwoord. "Nou, zullen we gaan dan?" Vroeg ze vrij optimistisch, zonder de reactie van de ander af te wachten.

Het was een paar secondes stil waardoor Lorae het idee kreeg dat de blondine eigenlijk geen flauw idee had hoe. Nonchalant haalde ze haar schouders op, blijkbaar had ze een antwoord bedacht. "Nou, je kan ooit in situaties terecht komen dat je niet in je eentje bent, en dan is het goed om je aan te kunnen passen aan de ander," ergens klonk het nog logisch ook. "Nou, zullen we gaan dan?" Vervolgde de blondine nog redelijk enthousiast. Het leek er op dat ze niet zomaar van haar af zou kunnen komen en dan ook dus weinig andere keus had dan er maar gewoon mee in te stemmen. "Sure, hoe heet je eigenlijk trouwens?" Vroeg ze al schouder ophalend. Ze moest wel weten met wie ze nou eigenlijk te maken had.