Dusk

Onderwerp: Dusk za sep 05, 2015 3:10 pm

Langzaam kreeg de diep blauwe lucht een licht rode kleur. Niet alleen de lucht werd rood, ook alles in het gebied kreeg de zelfde licht rode kleur. Het zag er prachtig uit maar betekende ook dat het tijd werd om terug te gaan naar Oriana. Lopen in het donker viel namelijk niet onder een van de dingen die de blondine graag deed. Op een rustig tempo begon Lorae over het rotsachtige gebied te lopen. In de verte stak de boom een groot stuk boven de toppen van alle andere bomen uit. Aan de grootte van de boom te zien was het nog een aardig eindje lopen. Helemaal voor het donker zou ze er nooit meer zijn. Het was dan ook haar eigen schuld, ze had beter op de tijd kunnen letten en eerder vertrekken. Of gewoon minder ver gaan, dat had het zelfde resultaat gehad.

{Eerste post Aiden}

Onderwerp: Re: Dusk za sep 05, 2015 6:36 pm

Zijn voetstappen klonken stoffig op de rotsachtige onder grond. Het geluid verloren gaan in de wind als hij langzaam door het gebied zwierf. Zijn ogen gesloten. Zijn lichaam redelijk gespannen. Als hij luisterde naar elk geluid die hem omringde. Deze rotsachtige, stoffige plek leek leeg en dood. Alsof elk levend wezen het verlaten had. Maar er was zo veel meer verborgen in deze vallei. Langzaam opende hij zijn ogen. De dag was langzaam voorbij gelopen. Net zoals de nacht er voor. Uren had hij naar de demonen gekeken. Uren had hij ze geprobeerd af te schudden. Uren had hij tegen ze gevochten en nu… Nu was zijn lichaam vermoeid. Net zoals zijn geest. Maar het was een goed gevoel om zijn lichaam tot het uiterste te drijven. Wetend dat hij er veel meer uit zou winnen. Nu.. Nu was het tijd om terug te keren naar de Guild. Om te rusten. Maar eerst moest hij er wel raken en het was al laat aan het worden. De zon die eerst hoog aan de hemel stond was uren geleden al beginnen te zaken. Nu was ze langzaam aan het verdwijnen en kleurde ze de hemel een diep rood. Een rood dat zijn vurige ogen reflecteerden net zoals zijn haar. Niet dat hij bang was in het donker. Neen hij genoot wel van de nacht. Van de koelte en vooral van de sterren die straalden in de lucht. Als kind.. Opgesloten in de mijnen. Had hij die hemel vaak moeten missen. Had hij alleen kunnen dromen van het. Nu.. Na al die jaren was hij nog altijd dankbaar voor elke dag die hij kreeg. Voor elke blik die hij naar de hemel toe kon werpen. Hoe hard het leven hier ook was. Hoe vaak hij ook moest vechten. Net zoals hij bevrijd was van de mijnen zouden de wezens en de mensen op een dag ook weer vrij zijn en in vrede leven. Wel dat was wat de meesten wilden. Om veilig door de wereld te kunnen reizen zonder te worden aangevallen. Maar er waren anderen die juist genoten van de demonen. Van de gevechten en de queesten dat ze er door konden krijgen. Persoonlijk had hij geen probleem met de demonen die hier leefden. Hij had geen probleem om te vechten. Ook al kon het vermoeiend zijn.Zijn lichaam bevroor meteen wanneer hij het geluid van voetstappen hoorde. Het was ver af. Maar als een Shapeshifter… Kon hij geluiden opnemen van mijlen ver. Wel niet omdat hij een shapeshifter was. Meer door wat hij precies was. Zijn ogen gleden over het landshap en vestigde zich op een figuur in de verte. Zijn ogen pasten zich automatisch aan en 'zoemden' in op het figuur. Snel genoeg ontspande hij zich weer en begon langzaam te wandelen. In de zelfde richting als het meisje voor hem. Langzaam maar snel genoeg om haar stap per stap in te halen. Voor hij maar een paar meter achter haar liep. De lucht was nog roder geworden en zijn ogen en haar leken nog meer te branden dan eerst. "Het is niet slim alleen rond te lopen in de nacht." Het was niet slim om ooit alleen rond te lopen. Maar de nacht was één van die tijden waar e het best veilig thuis zat. Het was niet de bedoeling om het meisje te doen schrikken. Of om haar lastig te vallen. Maar het was moeilijk om zijn mond dicht te houden in een situatie als de deze. Hij sprak ook niet zo veel met anderen. Misschien omdat hij snel geïrriteerd raakte door veel personen. Misschien omdat zijn uiterlijk veel mensen af schrikte. Wat het ook was hij hoopte dat het niet in zijn nadeel zou spelen hier.

Onderwerp: Re: Dusk do okt 01, 2015 7:35 pm

Aan de kleuring van de lucht had het meisje inmiddels al opgemaakt dat ze een stuk door het donker zou moeten. Het enige voordeel dat ze dan nog had was dat ze bezat over vuur magie en zo haar pad kon verlichten. Inmiddels was ze zowat een expert in paden verlichten aangezien ze dat tot een paar jaar geleden vaak had moeten doen. Haar kleine broertje wilde er 's avonds laat nog wel eens vandoor gaan, hem kennende moest er meteen achteraan gegaan worden omdat er anders iets zou gaan gebeuren. Inmiddels had ze een klein begin gemaakt aan watermagie om de brandjes die hij nu zowat dagelijks stookte te kunnen doven. Veel schoot het echter nog niet op aangezien water vrijwel het tegenovergestelde was van vuur, waar ze jaren op had getraind. Bij de gedachte daar aan schudde ze licht zuchtend haar hoofd. Er klonk een geluid achter haar, voetstappen. Langzaam maar zeker kwamen ze dichterbij, iemand liep achter haar aan. Aan het geluid maakte ze op dat het een man was of een grote vrouw. Zolang het persoon niets zou doen had de blondine besloten er geen aandacht aan te besteden. Inmiddels moest het persoon niet meer dan een paar meter van haar verwijderd zijn. "Het is niet slim alleen rond te lopen in de nacht." Klonk de stem die haar vermoedens deed bevestigen. Een man, niet ver van haar vandaan. Lorae draaide zich om richting de jongen. Zijn rode haren en ogen kleurde extra fel door het licht van de ondergaande zon. Bij haar ogen was het zelfde aan de hand. "Zegt degene die ook allen rond loopt in de nacht." Merkte ze op naar de jongen. Er was verder niemand in de buurt wat er genoeg op wees dat hij net zo goed als haar alleen rond liep. Snel nam ze de jongen in zich op. Hij was een jaar of twee à drie ouder dan haar. Er waren geen dierlijke delen aan hem te zien wat er op wees dat hij een mens, shapeshifter of wizard net zoals zij was.