Takin' a break

Met een witte handdoek om haar lichaam gewikkeld wandelde de blondine van de omkleed plaats naar het hete bad. Door de vele trainingen waren haar spieren wat stijf en zuur geworden. Een heet bad nemen was dan altijd een goede oplossing. De hotspring zou niet alleen haar spieren tot rust brengen maar ook haar huid wat zachter maken dat ook fijn was. Bij de hotspring aangekomen stak ze eerst haar voet in het water. Lekker warm. Doordat ze eerst naar het ondiepe stuk aan de zijkant was gelopen kon ze eerst tot halverwege haar scheenbenen het water in gaan. Rustig liep ze naar het diepere stuk en haalde haar handdoek van haar lichaam af. Lorae liet zich al zuchtend het water in zakken tot ze op haar knieën zat. Haar handdoek legde ze op de kant waarna ze zich wat achterover tegen de muur aan liet zakken.

{Eerste post voor Seraph}

Zoekend keek de blondine in het rond toen ze plotseling een beweging in het water voelde. Er was niemand in haar buurt te zien en het leek haar sterk dat hier Dusklich waren. Bij het omhoog komen uit het water van iets roze's keek Lorae snel in het rond voor enige wapens. Wacht roze? Dusklich waren niet roze. Al snel herkende de blondine een meisje tussen het roze dat haar haren waren. Onverwachts gaf ze een ruk aan haar haren, waar Lorae blijkbaar op zat. De rozeharige viel achterover en Lorae werd ook onderuit getrokken. Snel kwam ze weer bovenwater en schudde even met haar hoofd. Ook het meisje was weer boven water gekomen en hoestte wat water op. ”Hi hi!” Werd ze echter al snel begroet alsof er niets was gebeurd. "Eh hallo," zei Lorae wat verbaast. Al snel kwam het rozeharige meisje naast haar zitten. De blondine sloot haar ogen weer, ze was hier uiteindelijk toch voor haar rust gekomen. ”Zeg eens, hoe krijg je je borsten zo groot?” Vroeg het meisje plotseling. Lorae opende haar ogen en keek het meisje vragend vanuit haar ooghoeken aan. What even... Wat moest ze daar nou in hemels naam op antwoorden. Er viel niet eens iets op te antwoorden. "Ehm, geduld denk ik." Antwoordde ze dan ook maar lichtelijk twijfelend waarna ze haar ogen weer sloot. Lorae zou het niets erg vinden als het meisje nu haar mond zou houden.

”Heeeee…,” zei het jonge meisje op een zeurige toon. Even was het stil maar de rozeharige verbrak die al snel weer. ”Dan krijg ik dus nooit borsten,” concludeerde ze dan ook. ”Ik heb geen geduld,” verklaarde ze zichzelf. Lorae zuchtte maar hield haar ogen gesloten. Wat moest ze met dat kind. "Komt vanzelf als je wat ouder word." Het was stil, eindelijk kreeg ze rust. Langzaam bewoog ze een beetje met haar tenen, helemaal stil zitten kon ze enkel als ze ging mediteren. Doordat het meisje naast haar zat kon ze ook niet helemaal op haar gemak zijn. Maar goed, zo lang die stil was kon het er nog wel mee door. Geschrokken opende de blondine haar ogen toen ze een aanraking op haar borsten voelde. Het was het kleine meisje, wat was dat voor een kind? ”Ze zijn zo zacht!” Zei het meisje waarna ze haar weer aan keek. Was dat niet logisch dan? Borsten bestonden uiteindelijk toch voor het grootste deel uit vet weefsel. ”Het is een wonder dat je ze zelf niet de hele tijd aanraakt of dat je anderen hebt die je stalken om je borsten!” Vervolgde het meisje, wat was er mis met dat kind? Waarom zou ze haar eigen borsten willen aanraken? Dat was toch niet logisch of wat? En zo bijzonder groot waren ze toch ook weer niet? Okay ze waren redelijk maar in haar leven had Lorae al veel vrouwen gezien met grotere borsten dan haar. Het was ook echt dat het nog een klein kind was en ze niet om zo'n reden een kind kon gaan slaan. Vrouwen deden dat over het algemeen niet veel maar mannen kregen een flinke klap als ze het probeerde. Door haar famillie naam gebeurde dat gelukkig ook niet erg vaak. ”Krijg je er complimenten mee? Krijg je sneller jongens of meiden?” Dit kind, er was echt iets niet helemaal goed mee. Daar was ze vrij zeker van. "Niet veel maar daar zoek ik niet naar. En voor liefde heb ik geen tijd dus ik heb geen idee." Antwoordde de blondine zo serieus mogelijk. Een situatie als deze had ze nog nooit meegemaakt en wist daarom ook niet heel goes wat ze moest doen.

Dat het meisje haar handen weer van haar borsten af haalde vond de blondine wel fijn. Ze hield niet zo veel van fysiek contact. ”Maar je moet ook niet naar liefde zoeken. Kan ook niet. Je kan alleen wanhopig ervoor hopen. Liefde vind jou en of je er nou tijd voor hebt of niet, je zult die last altijd met je mee dragen zolang je verliefd hebt,” vertelde het meisje haar. Later zou ze wel leren dat er daadwerkelijk naar gezocht kon worden en dat sommige mensen daar dan ook veel mee bezig waren. Echt verlieft was Lorae dan ook nog nooit geweest. Een of twee crushes had ze wel gehad maar dus ook de mogelijkheid om het weg te stoppen en negeren tot het verdween. Weinig emoties bleven namelijk lang en vielen dus te negeren. Ze zou er ook maar niet verder op in gaan voor het nog een hele discussie zou gaan worden. Omdat ze hier voor haar rust was had ze daar op het moment niet zo veel zin in. ”Liefde is als een ziekte. Het kan na twee weken over zijn, maar het kan je ook achter volgen tot de rest van het leven. Het enige wat je kan doen is zoeken naar een geneesmiddel,” vertelde ze vervolgens. Dat het langer dan een jaar duurde was al bijzonder, tegen die tijd verdween het wel of veranderde het in houden van. Zo lang je er niets mee deed zou het altijd verdwijnen. Er was niet zoiets als een echt geneesmiddel voor verlieftheid. Het moest gewoon over gaan en in die tijd kon je er afleiding voor zoeken. Bij het zien hoe het meisje allerlei dingen uit haar haren viste was de blondine toch weer blij met haar korte haar. Het was makkelijk te onderhouden en zat niet in de weg tijdens bijvoorbeeld het vechten. ”Dus waarom heb je geen ‘tijd’ voor liefde? Wat zijn die o zo belangrijke zaken?” Vroeg het meisje zo nieuwsgierig als ze eigenlijk de hele tijd al was geweest. Waar bemoeide dat meisje zich eigenlijk mee? Het was toch haar leven, daar hoefde ze echt geen hulp mee van een veel jonger kind. ”And don’t worry. Ik vertel het aan niemand door. Just some girls talk, right?” Droogjes knipperde Lorae een paar keer. What even... Kort schudde ze haar hoofd waarna ze de rozeharige weer aankeek. "Riddle of the Fearless." Antwoordde de blondine rustig. Hopelijk zou het meisje naar genoeg aan snappen en zou ze niet helemaal hoeven uit te leggen waarom.