It's just natural imperfectness {open}

Vanuit de schaduw keek de blondine toe hoe de groep Grimeface wat nutteloos rond liep over de open plek in het bos. De monsters waren wat raar als je het haar vroeg. In een groep waren ze behoorlijk irritant maar als je er maar één trof leek het net of ze helemaal niets meer konden. Lorae draaide zich om en liep weer van de groep weg. Zo lang ze niemand last zouden vallen kon je net zo goed de moeite besparen. Wat deed ze überhaupt in dit bos? Ze zou op het moment juist moeten trainen, vuurmagie en een bos gingen juist niet samen. Wat dan? Improvisatie. De blondine pakte haar speer van haar rug om de punt op een van de bomen te richten. Ze hief de speer met de punt schuin naar boven, zette een paar stappen richting de boom en liet de punt met een hoge snelheid zakken. Een diagonale kras verscheen op de boom. Ze herhaalde haar actie maar gespiegeld waardoor er een kruis op de boom verscheen. De blondine draaide zich om tot ze ongeveer elf meter van de boom af stond. Ze draaide zich terwijl ze de speer verpakte. Haar arm schuin naar beneden gestrekt en de punt van de speer langs haar kin. Na drie kruispassen bracht ze de speer over haar schouder omhoog en liet op het verste punt los. Een worp van tien meter op een kruis. Lorae maakte een kort, teleurgesteld blaasgeluidje. De speer stak in de boom, zo'n vijftien centimeter onder het kruis. Er had niet genoeg kracht in haar worp gezeten. Perfectie was onmogelijk maar ze moest er dichter bij kunnen komen dan dat.

{Open}

Tevreden was de blondine niet met het resultaat. Het moest toch beter kunnen dan dat? Het feit dat ze het midden van het kruis niet geraakt had vond ze nog niet zo erg. Haar speer was immers geen werpspeer. Het ding was niet helemaal in balans te noemen, door de metalen punt was hij topzwaar. Je kon er dan ook beter mee vechten dan werpen. Maar vijftien centimeter was toch nog behoorlijk ver van haar doel verwijderd. Bij het zien van een pijl die naar de boom vloog en precies in het kruis terecht kwam keek ze meteen om zich heen. Blijkbaar was er iemand in de buurt die maar al te graag haar wilde verbeteren. Met pijl en boog was het natuurlijk een ander verhaal aangezien dat een preciesie wapen was, in tegenstelling tot haar speer. Bij het tevoorschijn zien komen van de jongen die de pijl had geschoten vond ze het toch knapper dan eerst gezien de afstand. "Hay." Begroette de roodharige jongen haar. Ook vriendelijker dan verwacht, het viel dus nog behoorlijk mee met wat ze had verwacht. "Hey," begroette Lorae hem vriendelijk terug. Ze draaide haar hoofd even naar de boom en daarna weer terug naar de jongen die ze een jaar of vijf ouder dan zichzelf schatte. "Mooi schot." Complimenteerde ze hem voor ze zich weer naar de boom wendde en begon te lopen. Bij de boom pakte de blondine haar speer stevig met twee handen vast. Met een stevige ruk er aan kwam hij al los.

Vrijwel helemaal had ze er naast gezeten met het schatten van zijn karakter. "Dankje." Zei hij met een vriendelijk knikje, wat daar dus nog meer op wees. "Jouw shot was ook niet mis. Waarschijnlijk is je speer niet gebalanceerd genoeg." Zei hij terwijl hij twee veertjes van de grond af raakte. Logisch ook, de metalen punt was ongeveer even groot als haar hoofd. "Mag ik?" Vroeg hij waarna hij de speer uit haar handen pakte en die met de punt in de grond zette. Verbaast keek ze toe naar wat hij deed, verbaast was ze zeker. Het was niet iets gewoonlijks dat er random iemand uit de bosjes kwam gestapt die haar speer in balans ging proberen te brengen. "Omdat de voorkant zwaarder is dan de achterkant, valt de speerpunt sneller omlaag." Vertelde hij eerst. Een van de touwtjes om zijn nek had hij er af gehaald en bond die aan het uiteinde van de speer, samen met de twee veren en twee kraaltjes. "Door er aan de andere kant te verzwaren blijft de speer langer in de lucht." Vervolgde hij behulpzaam. Het zou wel iets helpen maar het leek haar ook wel logisch dat het niet genoeg zou zijn om de speer in evenwicht te houden tijdens een worp. "Ik zou het nu nog eens proberen." Zei hij terwijl hij haar speer aanreikte. Dankbaar pakte Lorae het ding aan, het voelde wel wat meer gebalanceerd dan eerst. Met een paar snelle passen liep ze terug naar de plaats waaruit ze eerst had geworpen. Zodra de jongen niet in het pad van de speer stond strekte ze haar arm weer en hield de punt langs haar kin. Na drie kruispassen wierp ze de speer nogmaals. Deze keer stak hij dichter bij het center van het kruis in de boom. Het was nog steeds een centimeter of tien van het echte center maar goed. Het was al een hele verbetering voor afstand worpen. "Voor werpen is het beter ja, alleen tijdens een gevecht zit het denk ik wat in de weg." Zei ze terwijl ze van de speer naar de roodharige keek.

"Hmmm," zei de jongen terwijl hij er over nadacht. Lorae liep ondertussen weer richting hem en haar speer. "Jammer, het ziet er namelijk net zo schattig uit als de eigenaar van de speer." Voor amper een seconde hield de blondine haar pas in bij het horen van die woorden. Wacht wat? Ze was totaal niet gewend aan complimentjes over haar uiterlijk. Als ze ze kreeg waren ze meestal over haar vaardigheden en niet over haar uiterlijk. Een erg lichte blos verscheen op haar wangen terwijl ze doorliep met haar hoofd een klein beetje naar de grond gebogen. "Je kan het ook verzwaren met andere dingen, iets wat minder in de weg zit misschien." Zei hij tegen de tijd dat ze bij haar speer was aangekomen. Okay serieus nu, niets gebeurd. Lorae trok de speer weer uit de boom waarna ze zich weer naar hem omdraaide. "Met klei of iets van steen aan het einde van de stok te maken zodat het niet in de weg zit." Verduidelijkte hij zijn eerdere zin. De blondine haalde kort haar schouders op. "Zolang het niet blijven is kun je het proberen." Met de speer liep ze weer in zijn richting. Als het niet werkte kon je het altijd er weer af halen en iets anders proberen of het gewoon zo laten als het niet blijvend was. Als je er iets aan zou veranderen dat wel blijvend was en het werkte niet, had je een probleem. "Als je geïnteresseerd bent kunnen we kijken bij mijn werkplaats of ik er iets mee kan." Bood de roodharige aan. Lorae knikte met een dankbare glimlach. "Ik ben trouwens Lorae." Stelde ze zichzelf voor bij het beseffen dat ze dat nog niet had gedaan. Ze moest natuurlijk wel beleeft blijven.