Bring me back my time [Liam]

Idris sprong op van de boomstam en lande met beide voeten op de grond, hij rolde door over zijn rug om de klap op te vangen en sprong gelijk weer overeind. Met zijn boog in zijn hand rende hij door het bos zonder het hert uit zijn oog te verliezen. Hij sprong over de uitstekende wortels en takken en bewoog door de natuur alsof hij een was daarvan. Idris stopte abrupt en hield zich schuil achter een boom. Zijn ademhaling gecontroleerd en rustig. Hij keek langs de boom en zag het hert ook stil staan. Net zo alert als dat Idris was. De jongen vernauwde zijn ogen en spande zijn boog. Hij richtte de pijl op het dier en haalde diep adem. Hij was een met de natuur en had het dier nodig. Hij haalde zijn arm naar achteren en liet de spanning gaan. De pijl schoot door de lucht en raakte het dier recht door zijn hoofd. Met een dof geluid viel het beest op de grond. Idris liet zijn adem los en grijnsde kort.

Hij liep rustig tussen de struiken door en knielde neer bij het dier dat hem aanstaarde. De dode blik liet een rilling over zijn rug lopen. Hij keek er dan ook van weg en haalde het mes uit zijn zak waar hij het beest mee zou villen. Hij stak het mes in het hert zijn buik en haalde die open. Idris trok een vies gezicht bij het bloed dat over zijn handen liep.
Hij keek op en spitste zijn oren toen hij een takje hoorde kraken. Idris keek om zich heen, het was geen dier daar was het te zwaar voor. Idris greep meteen naar zijn boog en spande die. Hij zocht naar het geluid en toen hij de persoon gevonden had trok hij de pees van de boog nog verder naar achteren, klaar om meteen te kunnen aanvallen.
"Kan ik je ergens mee helpen?" Vroeg de jongen beleefd maar zeer op zijn hoede. Hij bekeek de man van top tot teen. Hij moest niet denken dat Idris het hert ging delen met de man.

Idris vernauwde zijn ogen bij het zien van de vreemdeling. Hij wilde haast zeggen dat hij de persoon kende maar die gedachten liet hij gaan. Idris had zoveel mensen in zijn leven gezien dat hij niet meer alle gezichten kon onthouden en plaatsten. Idris hield de man gespannen in de gaten en keek naar het zwaard dat getrokken was. De jongen had niets met zwaarden, je kon van veraf niet aanvallen en van dicht bij moest je behendig genoeg zijn om snel te kunnen reageren. Nee zijn boog was zijn belangrijkste wapen, pas als hij niet meer anders kon trok hij zijn mes.
De man hoefde niets van Idris en dat was al een opluchting voor hem. Hij hoefde geen deel van zijn hert te hebben die hij gevangen heeft. Maar zijn boog liet hij nog niet zo gemakkelijk zakken. Pas toen er gevraagd werd of de wapens weg konden was Idris even uit zijn spanning gehaald. Hij keek de man kort vragend aan en besloot daarna de boog langzaam naar beneden te laten zakken. Hij hield de man wel goed in de gaten en toen hij zich oké voelde hing hij de boog weer om zijn rug.
"Geen wapens." Zei Idris en hij knikte naar het zwaard. Vervolgens richtte hij zich weer naar zijn hert. "Nox hi." Sprak hij in zijn eigen moedertaal en knikte naar het hert voordat hij het verder open sneed.

"Waar kom je vandaan?" Vroeg Idris aan de man, hij keek kort naar hem om te laten merken dat hij het tegen hem had. Idris ging verder met het hert, sneed de vacht van het dier en rolde die op. Hij kon dat later bewerken en nieuwe tassen van maken of iets anders. Ook sneed hij het vlees af wat hij later kon eten.
Hij keek nogmaals naar de man en kon het niet uit zijn hoofd zetten dat hij de man eerder gezien had.
"Hoe goed is jouw geheugen?" Vroeg Idris. "Namen? Plaatsen? Gezichten?" Vroeg hij. Idris fronste en ging verder met het hert. Hij had niet het gevoel dat hij de man goed behandeld heeft in het verleden.

Het was niet echt een antwoord wat Idris wilde. Ver weg van hier kon van alles beteken. Idris kwam ook heel ver weg vandaan. Hij wist niet eens hoe ver het precies zou zijn. Doordat zijn dorp niet op de kaart had gestaan omdat ze rond reisde vaak was het soms moeilijk te zeggen waar hij precies vandaan kwam. Idris keek de man niet aan toen hij knikte. Blijkbaar wilde hij het niet vertellen waar hij vandaan kwam of was dat juist het probleem tussen hen. Of Idris liet zijn gedachten weer de vrije loop gaan en bedacht hij problemen die er helemaal niet waren. Hij keek op toen de man zijn vraag wat vreemd had gevonden.
"Ik ben nieuwsgierig, ik ben benieuwd en ik wil graag alles weten." Was het simpele antwoord van Idris. Met een schuine glimlach keek hij naar de man. Idris schudden zijn hoofd toen de man vroeg of het van groot belang was. Nee dat was het niet, hopelijk.

"Idris Halo." Zei de jongen voorzichtig. Hij keek naar de man om zijn reactie te peilen. Idris heeft nooit als een heilige geleefd en hij zou niet eens verbaasd zijn als de man nu uit zijn vel zou springen. Hij ging recht staan tegen over de man.
"En jij?" Vroeg Idris.